Zabawnie w Muzeum?

Czy takie miejsca jak Muzeum Narodowe kojarzą się Wam z dobrą zabawą i czy pomyślelibyście, żeby właśnie tam udać się z dziećmi w celach rozrywkowych? Ja, jeśli jeszcze do niedawna żywiłam pewne wątpliwości, teraz jestem przekonana, że nawet bardzo zacna galeria sztuki może być fantastyczną alternatywą dla różnego typu sal i placów zabaw.  Do wyrobienia we mnie tego przekonania przyczynił się nasz, mój i Danusi, udział w lekcjach muzealnych, jakie organizuje Muzeum Narodowe w Warszawie. 

Muzeum oferuje lekcje dla grup zorganizowanych w różnych przedziałach wiekowych, w bardzo szerokiej palecie tematycznej. W listopadzie byłyśmy na lekcji "Witamy w Muzeum!", dzieciaki dowiedziały się po co i czym w ogóle jest muzeum, poznały różne słowa istotne dla muzealnego nazewnictwa.

Dowiedziały się też co można i czego nie wolno robić w muzeum- tu wtrącę, bo zauważyłam, że dorośli często w to nie wierzą: dzieci, nawet te bardzo małe trzy, czteroletnie naprawdę są w stanie zrozumieć i przyjąć jasno wyrażone zasady, czasem owszem, trzeba te zasady przywołać dla przypomnienia, ale dzieci traktowane poważnie, z szacunkiem i zaufaniem dla ich kompetencji, naprawdę potrafią "się zachować". Tak przynajmniej wynika z moich doświadczeń i obserwacji :). 

 Odpoczynek po zwiedzaniu:)

W miniony wtorek wzięłyśmy udział w lekcji na temat barw. 

Sympatyczna pani opowiedziała dzieciom o barwach podstawowych i pochodnych. Padły różne mądre słowa- moja Dania po powrocie do domu wygłosiła zdanie "Mamo, ja jestem jeszcze za mała na to słowo, które pani mówiła". Ja: "Na które słowo?", Danusia: "na monochromatyczny" (wypowiedziane bez zająknięcia ;))

Było oglądanie obrazów, omawianie ich kolorystyki i klimatu ( "Chochoły" Wyspiańskiego wcale się dzieciom smutno nie kojarzyły, pani musiała je troszkę "nakierować";)) 

Na koniec było też działanie: dzieci łączyły różne kolory ciastoliny (takiej jakiejś wyjątkowo klejącej, z kuleczkami) i tworzyły nowe barwy. A potem przyklejały je na papierową paletę. 

Po lekcji zwiedzaliśmy jeszcze trochę w mniejszym gronie, nasze dziewczynki zatrzymywały się chyba przy każdym trudniejszym obrazie (a to Malczewski, a to Siemiradzkiego "Dirce chrześcijańska"), więc nie obyło się bez tłumaczeń, a nawet mini-wykładów (Nina, jesteś moją idolką!) 

W każdym razie po tych wizytach w Muzeum Narodowym czujemy się już niemal jak u siebie w domu (no, w domu nie mamy tyyyyyle przestrzeni :)), lekcje muzealne są naprawdę godne polecenia, a zatem polecam, namawiajcie panie przedszkolanki i nauczycielki Waszych dzieci, albo organizujcie się z innymi rodzicami, tak jak my to robimy, warto! My już z niecierpliwością wyczekujemy spotkania w lutym :)

Pozdrawiam serdecznie!