My tu wszyscy jesteśmy zwariowani- czyli o Alicji :)

Jedną z najbardziej szalonych, zdumiewających i jednocześnie zabawnych znanych mi opowieści jest ta o Alicji w Krainie Czarów Lewisa Carrolla.  Dziś lubię bardziej niż w dzieciństwie, zwariowany świat tej historii wydaje mi się teraz jakby trochę mniej straszny, chociaż -paradoksalnie- wyraźniej dostrzegam w nim metaforę rzeczywistości z jej różnymi absurdami. 

Obserwuję jednak sposób w jaki opowieść odbiera moja Córka- jest to dla mnie doświadczenie ze wszech miar ubogacające i oczyszczające z różnych "obcych" interpretacji. Dla Danusi Kraina Czarów to coś w rodzaju "Czasoprzestrzeni Głupawki"- tam cały czas wszystko jest tak, jak u nas tylko w tych niezwykłych momentach, gdy ogólnie panujące zasady zachowania zostają zawieszone. 

Ktoś mówi od rzeczy, śmieje się do rozpuku i nie może przestać- dostał głupawki! A z głupawką walczyć nie ma sensu, sama przychodzi, sama odchodzi, nie wyrządzając żadnych poważniejszych szkód. A więc w Krainie Czarów panuje głupawka permanentna, wszyscy są tam zwariowani, więc wszystko wszystkim uchodzi. A do tego jest herbatka ;) I to jest chyba to, za co się Krainę Czarów lubi :)

Zwiedzamy sobie Krainę Czarów od pewnego czasu, zaglądamy do niej przez różne okienka i wchodzimy różnymi drzwiami- żeby było jeszcze ciekawiej!

Nasze ulubione drzwi to trzy książki: "Alicja w Krainie Czarów" w wolnym przekładzie Marii Morawskiej, z klasycznymi ilustracjami Johna Tenniela (Wydawnictwo "Świat Książki" 2010 ), cudowna duża, tekturowa rozkładanka z polskim tekstem Bogumiły Kaniewskiej, którą zilustrował Zdenko Basić ( wydana przez Wilgę ), oraz nowiutka jeszcze, odświeżona zupełnie ilustracjami samej Tove Jansson (Mamy Muminków:)) i pięknym przekładem Elżbiety Tabakowskiej, wydana przez Wydawnictwo Bona. 

Czytamy, oglądamy, bawimy się...

i prowadzimy poważne badania komparatystyczne :)

Porównujemy jak wyglądają ilustracje jakiejś sceny w każdej z książek.

Danusia wychwytuje też różnice w tekście. Tu ten sam fragment opowieści w trzech wersjach:

Nasza ulubiona to chyba ta: "Ciekawiejsze, coraz ciekawiejsze!" :)

Odkrywamy, że książki miewają kartki o różnej grubości, fakturze, o różnym odcieniu papieru (ja mam słabość do tych żółtawych z wydania Bony).

I że mimo tylu różnic, to wciąż jedna opowieść. Opowieść, która inspiruje ludzi do snucia własnych opowieści.

My też daliśmy się zainspirować- powstało duże, zwariowane- koniecznie!- dzieło (książki pozują na nim). Pokażę je następnym razem :)

 

A Wam zdarza się czytać w podobny sposób? Lubicie znać różne wersje opowieści (przekłady, adaptacje) i macie wśród nich swoje najulubieńsze? Bardzo jestem ciekawa, podzielicie się? :)

Pozdrawiam serdecznie!