W królewskich komnatach

W minioną sobotę udało mi się zrealizować kolejny z punktów mojego jesienno-zimowego programu przetrwania. Otóż pojechaliśmy na wycieczkę :) 

Wycieczki zawsze dobrze na mnie działają- tyle fajnej energii wytwarza się podczas planowania, organizowania wszystkiego. I nawet jeśli wkrada się w to troszkę nerwowego zamieszania czy dziecięcego marudzenia, lub też jeśli się gdzieś utknie w korku;), to i tak gra jest warta świeczki. Pamiętam, że w zeszłym roku przez ciągłe chorowanie byliśmy - ja i dzieci- przez bardzo długi czas uziemieni w domu. Wspominam to nie najlepiej, eufemistycznie rzecz ujmując.

Złapaliśmy zatem moment, w którym akurat nikt z nas nie chorował i nie mieliśmy żadnych innych planów wyjazdowych (a nie każdy wyjazd to wycieczka, w każdym razie nie "prawdziwa wycieczka") i wybraliśmy się do Stolicy, a dokładnie do Zamku Królewskiego. 

W listopadzie Zamek Królewski w Warszawie, a także inne rezydencje królewskie (Pałac w Wilanowie, Łazienki oraz Zamek Królewski na Wawelu) można zwiedzić za darmo, co było dla nas dodatkową zachętą. Danusia bardzo była ciekawa tego, jak wygląda zamek króla. Jaś zapewne nie miał sprecyzowanych oczekiwań, ale i on wyglądał na zainteresowanego.

Poniżej kilka migawek z zamkowych komnat.

Smutek muzeów: książki, których nikt nie czyta, krzesła na których nikt nie siada. O ile w przypadku tronu wydaje mi się to jak najbardziej zrozumiałe, o tyle w przypadku krzeseł w sali koncertowej (nie taka jest jej nazwa, ale stoi tam fortepian i właśnie mnóstwo krzeseł, nieodgrodzonych barierką) jawi mi się to jako coś strasznie przykrego...

Łoże królewskie zaskoczyło nas swoim niewielkim rozmiarem. Ale kolor miało zachwycający! 

Kryształowe żyrandole, lustra, złoto, kolory, desenie, wielkie obrazy, przestrzeń- oczy naszych dzieci patrzyły na wszystko z tą cudowną, autentyczną ciekawością.

Danusia zadawała mnóstwo pytań, czekała na nasze opowieści. Najtrudniejsze pytanie zadała już w szatni- zobaczyła wielkie fotografie zburzonego Zamku i chciała wiedzieć, dlaczego i przez kogo został zniszczony. Rozmawialiśmy z nią już o wojnie, ale tu przecież trudno udzielić odpowiedzi, która by nie naruszyła dziecięcego poczucia bezpieczeństwa. W sklepiku z pamiątkami kazała kupić sobie pocztówki z zamkiem zburzonym i odbudowanym. Oglądałyśmy je dziś znowu, widzę, że ją to nurtuje. Rozmawiamy więc, a ja przy okazji i sobie od nowa opowiadam Historię. I skupiam swoją i jej uwagę, na tym zamku odbudowanym- taki był zniszczony, a odbudowali go! To takie krzepiące i dające tyle nadziei.

Bardzo bym chciała odwiedzić jeszcze tej jesieni Pałac w Wilanowie, ale grafik weekendowy mamy już nazbyt napięty.

A Wy gdzie się wybierzecie na wycieczkę? :) 

Życzę Wam pogodnego tygodnia!

PS Muszę się z Wami podzielić jeszcze jedną rzeczą, zupełnie nie w temacie tego postu. 

Jakiś czas temu usłyszałam od Elizy 2:16 o pewnym, jej i Finn, fantastycznym pomyśle. Pomysł ten doczekał się bardzo efektownej realizacji, w postaci takiego oto filmiku. 

Obejrzyjcie go koniecznie, zwłaszcza jeśli jesteście osobami, które chcą zacząć tworzyć- znajdziecie tu same cenne wskazówki, w tym jedną ode mnie. Może ktoś zgadnie, która to? :)