Pikowana narzuta

Pokażę Wam dziś nieco bliżej narzutę widoczną w tle na zdjęciach z poprzedniego posta.
Jak zawsze, gdy pokazuję tu coś szytego przeze mnie, tak i tym razem proszę osoby znające się na rzeczy o wyrozumiałość. Żadna ze mnie krawcowa, niestety. Ale!


Ten cudowny materiał upolowałam przypadkiem w ciuchlandzie. Za kawałek o rozmiarach 2m na 1,60 zapłaciłam całe 3 (słownie: trzy) złote. I tak, najprościej byłoby zrobić z niego zasłonki, ale w pokoju u dzieci do niczego by nie pasowały. Paczworkowy wzór sugerował natomiast narzutę. Ale narzutę? Pomyślałam, że sama tego za nic w świecie nie zrobię, że trzeba oddać do krawcowej, a wtedy... zniknie zupełnie satysfakcja z posiadania czegoś wyjątkowego za pół darmo.


Na szczęście miałam się kogo poradzić- Anita wyjaśniła mi jak się za to w ogóle zabrać i dodała odwagi:) Dokupiłam tkaninę na spód, ocieplinę do środka, z czerwonego płótna zrobiłam lamówkę... Sama w to nie wierzę, ale udało się!

Nie jest to oczywiście praca wolna od błędów, maszyna kilkakrotnie zjeżdżała mi na boki, tu się zmarszczyło, tam zagięło. Najtrudniejszym momentem było obszycie narzuty lamówką, tu miałam najwięcej do poprawiania.


Narzuta kosztowała mnie ostatecznie niecałe 50 zł i około 6 godzin pracy. Przeszła pozytywnie już wiele testów, jest bardzo funkcjonalna. Mimo licznych niedoskonałości jestem z niej szalenie dumna- dla mnie to kolejny dowód na to, że chcieć to móc i mam nadzieję, że będzie mi o tym przypominała w chwilach zwątpienia.

Odezwę się na dniach, żeby Wam pokazać jak pięknie zapełnia się nasze drzewko Jessego:)
Tymczasem pozdrawiam serdecznie!