O rozpraszaniu mgły

Tak, to już ten czas, gdy kolory zza okna przestają mi wystarczać. Sielska sceneria, którą od kilku miesięcy mogę obserwować każdego dnia również blaknie... A czasem nawet zupełnie znika!

 Gdy jesteśmy blisko domu, znika pole...

Im dalej w pole idziemy, tym gęstsza mgła zakrywa nasz dom.

Jaś już wie, że mgły nie można dotknąć, ale że zostawia ona swoje wilgotne ślady na ziemi i trawie.

Od kilku dni odkrywamy również na co ją stać, gdy spotka się z nocnym mrozem. 

Wciąż szukam sposobów na rozproszenie mgły. Na tą na zewnątrz nie mam wpływu, ale też najtrudniej znoszę mgłę, którą czuję w sobie. Pomaga przywoływanie wspomnień lata. Wycinam nas z naszych lipcowych zdjęć zrobionych nad Bugiem i wklejam na akrylowo-akwarelowe tła malowane kolorami z moich najszczęśliwszych snów. 

I wtykam w to ususzone badyle z naszego pola, zebrane przed miesiącem, gdy wszystko na nim było jeszcze barokowo jesienne. 

Makówek swoich jeszcze nie mamy, mąż mi skądś przyniósł, wiedząc, że na pewno się przydadzą do "wyższych celów" twórczych ;)

Taki collage-scrap-obrazek włożony w ramkę z szybką jest trochę jak okno do innego świata. W najbliższą niedzielę chciałabym otworzyć kilka podobnych okienek, dlatego zapraszam serdecznie na Przystanek Twórczej Edukacji na warsztaty "Wspomnienia 3D", na których pokażę jak tworzę taki właśnie przestrzenny obrazek w ramce. Pokażę też jak przygotowuję tło i papierowe warstwy malowane farbami akwarelowymi lub akrylowymi. Więcej informacji na plakacie :) 

Jestem pewna, że to będzie przepiękne spotkanie! :)

Dziękuję Ci za odwiedziny i przesyłam najcieplejsze myśli :*

Agnieszka