Nie ma się czego bać...

Dziś skrap ze zdjęciem, na którym dla sztuki i dla rozwoju nowo odkrytych talentów mojej Przyjaciółki przekraczam własne lęki i zbliżam się do obiektu z nocnych koszmarów ;)
Wszystko skąpane w kolorowych mgiełkach, osnute... poszarpanym gazikiem, z dodatkiem kory brzozowej, której sobie w ilościach słusznych nawiozłam ze wsi z majówki ;)

 

Bardzo lubię, gdy zdjęcie i wszystko wokół uda się tak ładnie ze sobą zgrać, lubię drzewo-krzako-podobne efekty rozdmuchiwanej przez słomkę farby (powtarzam się z tym, wiem, ale naprawdę lubię), lubię światło na tym zdjęciu. I lubię ten skrap- a to mi się ostatnio jakoś rzadko zdarza...

Bazą pracy jest papier nr 5 z kolekcji "Aurora majalis", bardzo niezobowiązujący i uniwersalny.

Pozdrawiam Was serdecznie!